Nowoczesne Terapie
Leczenie migotania przedsionków (MP) ma dwa główne cele – zapobieganie powikłaniom, w tym udarowi mózgu i niewydolności serca oraz łagodzenie objawów samej arytmii.
Łagodzenie objawów można osiągnąć przez kontrolę częstości akcji serca lub poprzez przywrócenie prawidłowego rytmu jego pracy. Wybór odpowiedniej opcji terapeutycznej zależy od indywidualnych potrzeb, potwierdzanych u danego pacjenta.
Udar mózgu stanowi najgroźniejsze powikłanie migotania przedsionków, dlatego też szczególnie ważne jest stosowanie odpowiedniej profilaktyki, zmniejszającej ryzyko jego wystąpienia. Większość osób z MP powinna otrzymywać leki przeciwkrzepliwe. Ich stosowanie należy rozważyć u pacjentów z co najmniej jednym czynnikiem ryzyka wystąpienia udaru mózgu. Wyjątkiem są pacjenci, u których występują przeciwwskazania do terapii.
Nowoczesna profilaktyka
Aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia udaru, chorzy na migotanie przedsionków, powinni przyjmować leki przeciwkrzepliwe (antykoagulanty). Stosowanymi od wielu lat lekami są antagoniści witaminy K: acenokumarol lub warfaryna.
Niestety leki te mogą powodować działania niepożądane takie jak:
- krwiomocz (czerwone, różowe lub ciemniejsze zabarwienie moczu),
- krwawienie ze śluzówek nosa lub dziąseł, np. przy myciu zębów,
- krwawienie z przewodu pokarmowego (czarne stolce, krew w stolcu, fusowate wymioty),
- krwawienie z dróg oddechowych (krwioplucie).
Leki te wymagają także częstego monitorowania parametrów krzepnięcia krwi (pomiar INR) i dostosowania dawki leku. Dodatkowo pożywienie może mieć wpływ na działanie tych doustnych antykoagulantów. Część pokarmów wzmaga, a inne osłabiają działanie tych leków – do tej drugiej grupy zaliczają się szczególnie produkty o dużej zawartości witaminy K.
Ekspert radzi
SENIORADA: Leczenie migotania przedsionków
Dlaczego ważna jest możliwość odwrócenia działania antykoagulantów?
Zabiegi operacyjne wiążą się z ryzykiem krwawienia, a utrzymujące się w organizmie stężenie leku przeciwkrzepliwego dodatkowo zwiększa to ryzyko. Dlatego, w zależności od oceny funkcji nerek i stopnia ryzyka, zaleca się odstawienie NOAC (nowego leku przeciwkrzepliwego) na dzień lub więcej przed operacją. WAŻNE: o schemacie odstawienia leku przed zabiegiem decyduje lekarz prowadzący!
Problem pojawia się w sytuacji, gdy trzeba wykonać pilną operację, a działanie leku jeszcze się utrzymuje (np. w przypadku urazu, wypadku, pękniętego tętniaka czy zapalenia wyrostka robaczkowego). Obecnie dostępny jest już na rynku preparat, który odwraca, niemal natychmiast, przeciwkrzepliwe działanie leku z grupy NOAC. Dzięki temu, w sytuacji urazu, nie trzeba odkładać zabiegu z obawy o ryzyko krwawienia wywołane działaniem leku. Takie leki stosuje się także w przypadku poważnych krwawień, gdy trzeba szybko odwrócić efekt przeciwkrzepliwy.
