Powikłania
Migotanie przedsionków (MP) może prowadzić do szeregu poważnych powikłań.
Szybka i nieregularna akcja przedsionków zmniejsza wydajność pompowania krwi z przedsionków do komór. Ze względu na zastój krwi w przedsionkach mogą tworzyć się skrzepliny (zakrzepy). Skrzepliny te mogą następnie ulegać oderwaniu i przemieszczać się z prądem krwi, zatykając naczynia krwionośne obwodowe lub w mózgu, co prowadzi do najczęstszego powikłania migotania przedsionków – niedokrwiennego udaru mózgu.
Udary będące konsekwencją migotania przedsionków charakteryzują się szczególnie ciężkim przebiegiem i upośledzeniem funkcjonalnym. Połowa osób, u których dochodzi do udaru będącego powikłaniem MP, umiera w pierwszym roku od jego wystąpienia. Migotanie przedsionków aż pięciokrotnie zwiększa ryzyko udaru mózgu w porównaniu do osób bez migotania przedsionków. Co szósty przypadek udaru mózgu przypisywany jest migotaniu przedsionków.
Poza udarem mózgu, do powikłań migotania przedsionków należą również inne powikłania zakrzepowo-zatorowe:
- przejściowe niedokrwienie mózgu;
- zator tętnic obwodowych, np. tętnicy udowej (ostre niedokrwienie kończyny dolnej);
- zator tętnicy śledzionowej;
- zator tętnic krezkowych (ostre niedokrwienie jelit);
Migotanie przedsionków może prowadzić także do niewydolności serca spowodowanej nadmierną pracą mięśnia sercowego. Niewydolność serca może wystąpić w przypadku wieloletniego migotania przedsionków z szybką czynnością serca, niewłaściwie leczonego migotania przedsionków lub w wyniku utajonego migotania, kiedy to pacjent nie jest świadomy, że ma arytmię serca i nie zgłasza się na wizyty kontrolne do lekarza.
