Leczenie
Udar mózgu można leczyć. Wczesne przyjęcie chorego do szpitala i zastosowanie odpowiedniej terapii ratuje życie i chroni przed inwalidztwem.
Z powodu dużej wrażliwości tkanki mózgowej na niedotlenienie, udar mózgu nazywa się czasem „atakiem mózgu” lub „zawałem mózgu”. Dlatego jeżeli pacjent lub jego rodzina zauważą pierwsze objawy choroby, chory powinien natychmiast trafić do wyspecjalizowanego szpitalnego oddziału udarowego.
Dzięki szybkiemu przyjęciu do szpitala i zastosowaniu nowoczesnej terapii lekarze mogą nie tylko uratować życie chorego, ale i w znacznym stopniu ograniczyć ryzyko niepełnosprawności.
W przypadku udaru niedokrwiennego (80% przypadków udarów mózgu) stosowane jest leczenie fibrynolityczne. Terapia ta usuwa przyczynę powstania udaru poprzez rozpuszczenie skrzepu, który zablokował przepływ krwi do mózgu. Warunkiem podjęcia takiego leczenia jest szybkie dotarcie pacjenta do szpitala. Inną opcją leczenia jest trombektomia mechaniczna, która udrażnia naczynie poprzez mechaniczne usunięcie skrzepu. Leczenie wewnątrznaczyniowe zwiększa szansę poprawy stanu zdrowia pacjenta – w szczególności zmniejszenie późniejszego stopnia niesprawności.
Poznaj objawy udaru
Aktualnie nie ma jeszcze leku, który można zastosować w przypadku udaru krwotocznego, ale również w przypadku tego typu udaru szybka hospitalizacja na oddziale udarowym zwiększa szanse chorego na przeżycie i ograniczenie niepełnosprawności.
W leczeniu udaru mózgu bardzo duże znaczenie ma również profilaktyka pierwotna i wtórna. Profilaktyka pierwotna nie tylko ogranicza ryzyko wystąpienia choroby, ale także ma zasadniczy wpływ na jej przebieg. Stosowanie profilaktyki wtórnej jest natomiast bardzo ważne z uwagi na częste nawroty choroby. Po przebytym udarze niedokrwiennym nawroty następują w ciągu roku u 6-12% chorych, a w ciągu 5 lat u 40-50%. Ponadto w ciągu 2 lat od udaru 15% chorych doznaje zawału serca i 15% umiera z przyczyn naczyniowych.
Po pierwszym udarze niedokrwiennym należy zastosować odpowiednie leczenie, aby zapobiec powtórnemu wystąpieniu choroby. Podstawą jest przyjmowanie leków przeciwkrzepliwych, czasem wykonuje się operację zwężonych tętnic szyjnych. Należy także leczyć wszystkie inne czynniki ryzyka udaru.
