Rehabilitacja
Udar mózgu pojawia się z różnych przyczyn i ma indywidualnie odmienne powikłania w zależności od obszaru mózgu, który został uszkodzony. Konsekwencje udaru wpływają na często radykalną zmianę stylu życia chorego. W wielu przypadkach chory musi nauczyć się funkcjonować zupełnie od nowa. Dzięki właściwej rehabilitacji i dostosowanemu do indywidualnych potrzeb leczeniu, chory może odzyskać – przynajmniej częściową – samodzielność.
Konsekwencje udaru mózgu
Skutki udaru dotykają różnych sfer funkcjonowania człowieka – motorycznej, poznawczej, ale też emocjonalnej i społecznej.
Najczęściej występującym skutkiem udaru mózgu jest niesprawność ruchowa, wiążąca się z trudnościami w poruszaniu się i utrzymywaniu równowagi.
Wiele osób po udarze doświadcza także problemów w komunikacji. Czasami przejawia się to jako kłopot z mówieniem, a czasami z rozumieniem mowy. Zdolności, takie jak czytanie, pisanie i liczenie również mogą zostać ograniczone lub utracone.
Często pojawiają się również zaburzenia poznawcze i emocjonalne, które z jednej strony mogą wynikać z uszkodzenia niektórych struktur mózgu, odpowiedzialnych za kontrolę powstawania i wyrażania emocji, a z drugiej mogą być reakcją na nagłą utratę zdrowia i trudności z adaptacją do nowej sytuacji. Najczęstszymi zmianami psychicznymi po udarze są depresja, lęk, apatia, drażliwość, impulsywność lub duże wahania nastrojów.
Wiele negatywnych skutków udaru zmniejsza się z czasem. Dotyczy to zarówno ograniczeń ruchowych, jak i zmian emocjonalnych. Kluczowe znaczenie ma możliwie szybkie rozpoczęcie rehabilitacji, najlepiej już w pierwszej dobie od wystąpienia udaru. Rehabilitacja nie tylko pomaga zmniejszyć negatywny wpływ choroby na możliwość poruszania się i sprawność osoby po udarze, ale pomaga też w walce z zaburzeniami emocjonalnymi. Dzięki rehabilitacji osoba po udarze lepiej radzi sobie z codziennymi zadaniami pomimo ograniczeń, jakich doświadcza. Czasami jednak powikłania towarzyszą choremu aż do końca życia. Dlatego bardzo ważna jest także tzw. profilaktyka wtórna. Osoba, u której doszło do udaru, znajduje się bowiem w podwyższonej grupie ryzyka ponownego wystąpienia choroby.
